Ömer Uluç’u son yolculuğuna uğurladık. Bir sanatçiının yaşamı da böylke bitti ve şimdi eserleriyle yeniden yaşama merhaba diyecek…
Müzayedelerde Ömer Uluç eserleri için bayraklar birbirleriyle yarışacak ve rakamlar çıktıkça çıkacak, sonunda bir Ömer Uluç eserine sahip olma şansını yakalayan müthiş koleksiyonerimiz(!) “Ohh” çekecek.
Zaten son 2 yıldan beri Ömer Uluç’un eserleri iyi para etmeye başlamıştı. Çünkü sanat çevresinde fazla yaşayamayacağı düşünülüyor ve eserlerini kapabilmek için birileri birbirleriyle yarıştırılıyordu.
Ülkem, ülkemin sözde sanat yatırımcıları, galeriler sözde müzelerimiz ve sanatçının yolunu bir akbaba yırtıcılığı ile kovalayan bazıları, sizlere sesleniyoruz: araştırmanızı iyi yapın ve özgün ile özgün olmayanı, değerli ile amatör kalanları iyi belleyin. Yoksa ülkemizde sadece adları ön plana çıkarıldığı için birileri pastadan büyük pay alır, asıl değerli kılınması gerekenler ise mağdur edilmiş olur.
Sotheby’s politikası ne olacak?
Geçtiğimiz yıl Sotheby Türk çağdaş sanat müzayedesinde Ömer Uluç eserlerine yer verilmemişti. Bu yıl Nİsan ayının 15’inde yine aynı müzayede, yine muhtemelen Türk galerilerinin birbirleriyle yarışacağı bir satış alanına çevrilecek ve bu defa Ömer Uluç’un eserleri büyük paralara pazarlanacak çünkü satışı garanti ve Sotheby ile Uluç eserleri yüzbinlerce dolar dğer bulacak. Bu arada parayı kazanacak olan Sotheby olacak…
İki yüzlülük ve kayırma, menfaat, haksızlık nedense son yıllarda ülkemiz sanat piyasasında olduğu gibi, bizim insanlarımızla bağlantılı olan İngiliz sanat piyasasında da ayyuka çıkmış durumda…
Birtakım isimler kişisel seçenekleri nedeniyle korunurken, normal seyrini sürdüren sanatçılar dışlanıyor. Yani ille de yamuk mu olmak gerekiyor ki, sanat piyasasında dikkat çekilsin…
Yurdum sanatçıları resimle falan neden uğraşıyorsunuz ki, çıkın sahneye kullanın gırtlağınızı isim de yaparsınız, para da…
Çünkü ülkemizde hala resimler, desinler diye alınıyor, mobilya rengine göre seçiliyor ve birileri de belki iyi para eder de ileride borsadan fazla kazanırız diye satın alıyor. Koleksiyoncularımızın iddia ediyoruz ki yüzde 7’si ancak araştırma yaparak görsel sanatlara yatırım yapıyor. Yüzde 18’i paket paket eserler alarak paketliyor ve gelecek yıllarda piyasaya sürmeyi düşünüyor…
Bir kısım alcı da sözde sanat danışmanlarının kararlarıyla habire eser topluyor fakat o alınan eserlerin çoğunun masa altı satışı olduğundan da habersiz. Bugün ülkemizde etik davranan kaç sanat danışmanı gösterebilirsiniz ki…
Kaç küratör gösterebilirsiniz ki kendi cebinden çok sanatçısını düşünsün…
Türkiye’de Görsel Sanatlar’ın sürekli eleştiri yaptığından söz ediyorlar oysa aynayı kendilerine çevirip bakmıyorlar ki gerçeği görebilsinler.
Ömer Uluç’a tanrıdan rahmet diliyoruz.
Art4critic's Blog 